Waterland

Product Information

Children, beware the paternal instinct whenever it appears in your officially approved and professionally trained mentors. In what direction is it working, whose welfare is it serving? This desire to protect and provide, this desire to point the way; this desire to hold sway amongst children.’ Where better to Start discussing this big, complex, clever novel than with its title, thence proceeding to its two epigraphs? The word ‘Waterland’ is, of course, Graham Swift's coinage, which, by running the two elements together as one word, suggests the indissoluble intermingling of earth and water, the forming of a kind of compound (where the whole has properties of its own that are not necessarily those of its constituent parts) or hybrid (which again is qualitatively different from the two or more species from which it is derived). The novel makes a great deal of the endless process of claiming and then reclaiming land from the waters in the Fens of eastern England; the building of dykes, canals and drainage systems; the constant endangering of such systems by the water's equally relentless attempts to reclaim the land for itself; and the murkiness, therefore, of the liquid land or earthy water that dominates the habitat of the Fens: ‘His eyes encounter a brown and silent fog. Suspended silt. Stirred-up silt. A domain where earth and water mingle’ (W. 188). But once having read the novel, we may see that the title-word flags other forms of interpenetration (compounds, hybrids) with which Waterland centrally concerns itself: past and present, history and story, fact and fiction, the impossibility of separating them out one from the other, and the impenetrability of the swirling, murky discourses that compose and relate them. Büyük anlatı demişken; anlatıcımız Fransız devrimi uzmanı ancak bu ve diğer bütün büyük anlatılar haliyle bir dünya imkanı varken işe yarayan bilgiler ve kendi dünyasının çöküşü, öğrencilerinin dünyanın genel çöküşünü – rüyaya dair bölümü, nükleer felaket beklentili 80’ler- beklediği momentle çakışınca ve dahi tarih kesintiye uğramışken başka bir anlatını kapısı açılıyor. Tarihsel ilerlemenin bir adım ileri iki adım geri formunun benzeri bir biçimde anlatı, kişisel olanın sınırlarının tarihsel olanın sınırıyla bulanık bir halde ileri geri savruluşuna hikaye dinleyicisi olarak tanık okur olarak eşlik ediyoruz sayfalar boyunca. Anlatını merkezinde bir hikaye, üç ceset ve bir tarih var: 1943. Adorno az sonra şiirin sonunu ilan edecek, Hitler sonu ya zafer ya hüsran olacak adımlar atacak ama biz dünyanın sonuna kadar biraz daha hikaye dinleyeceğiz ama hiçbir hikaye bize sonuna kadar burada ne oluyor, ne olmuştu, ne oldunun cevabını vermeyecek. Tarihi biraz biliyorsak, bütün anlatıların öznel olduğunu da biliyoruzdur ve biraz Faulkner biliyorsak geçmişin asla geçmediğini, geçmişin geçmiş bile olmadığını biliyoruz.

Hollinghurst, Alan, "Of Time and the River," in Times Literary Supplement, October 7, 1983, p. 1073.History and Memory: The novel reflects on the power of storytelling and memory in constructing personal and collective histories. Tom's reflections on his family's past and the history of the Fens demonstrate the role of storytelling in shaping our understanding of the world around us. Graham Swift kulağımıza yer yer güçlü çığlıklar haline bürünen çok özel bir hikaye fısıldıyor Su Diyarı kitabıyla. Tarihe geçmeden mekâna bir uğrayalım zira öğretmenimiz tarihçi olduğu kadar yetkin bir coğrafya bilgisine de sahip. Su diyarı namlı Fens, İngiltere’nin kuzey doğusunda insan emeği ile yaratılmış bir bölge, yüzlerce yıla yayılan bir süreç ve çaba sonucunda su diyarının göbeğine bir toprak diyarı inşa ediliyor. Anlatıcımız buranı yerlisi su diyarı insanları ile bölgeye toprağı taşıyan toprak insanlarının soyundan geliyor. Bu iki diyar iki farklı insan türünü de ortaya çıkarıyor. Su insanları doğaları ile barışık ve doğanın sunduğu nimetlerle –yılanbalıkları nereden geliyor- yaşarken toprak insanları sürekli bir gelişim, çatışma ve doğayı hizaya sokmanın tüm ard anlamları ve olumsuzluklarını bağrında taşıyorlar. Bu iki dünyanın çatışması metni ekolojist bir yoruma da açık kılıyor olsa da yazar bunu ve çatışmanın gerilimini büyük sözler sarf etmeden metnin son sahnesine kadar taşıyor ve nihayetinde topraktan gelen soy –dünyanın kurtarıcısı- karanlık sularda nihayete eriyor ya da kitaba sadık kalarak söylemek gerekirse doğanın tarihi büyük anlatının tarihine baskın geliyor.

By doing so, he makes himself a part of the history he is teaching, relating his tales to local history and genealogy. The headmaster, Lewis, tries to entice Tom into taking an early retirement. Tom resists this because his leaving would mean that the History Department would cease to exist and would be combined with the broader area of General Studies. Tom's wife is arrested for snatching a baby. The publicity that attends her arrest reflects badly on the school, and Tom is told that he now must retire. In response, he uses his impending forced retirement as an excuse to recount a story to his students. The pivot of Waterland focuses on both the past in 1943, and the present time thirty years after – all related through the eyes of Tom as an adolescent. Clare, John, John Clare: Selected Poetry and Prose, edited by Merryn and Raymond Williams, Methuen, 1986, pp. 150-53. There is an excitement, a sense of tension that builds in the novel. You want to know more and more and more. A sentence is started and then left hanging. You know exactly what was to be said but is then not said. This writing style is unusual; I have not run into it before. It’s good, very good. It draws your attention, keeps you alert and adds suspense. There is an underlying satirical tone that has you questioning what is implied. The prose is thought provoking. Pradėjus skaityti galvojau "kaip žmogus gali taip gerai rašyti?". Ir iki šiol tas jausmas liko. Ši istorija - tai dėlionė akylam ir neskubančiam skaitytojui. Ji supinta iš subtilių užuominų, kurios viena po kitos atskleidžiamos ir po truputį dedamos į savas vietas parodo pilną vaizdą. Aš joje tiesiog mėgavausi. Pasakojimo stiliumi, pasirinktomis temomis, magijos ir pasakos priemaišomis, istorija ir beprotybe, pelkėmis, vandenimis ir jų žmonėmis. 💛One might conclude that, despite its ambition to craft a heartfelt epic of the fens, Waterland neither has the insight into nor the attachment to the people or region needed to make the story resonate. This owes in large measure to the kind of skepticism about the efficacy of stories and storytelling that the meditative passages reveal. For whatever cause, there is little doubt that while, as the London Observer says, this novel “appropriates the fens” very well, the reader is less likely to feel as if he or she has appropriated them after reading the novel. Because of its stoicism and its modishly contemporary insistence on its own fictionality, Waterland must rely on its gothic plot turns, improbable as they are, to sustain reader interest in the chronicle, while matters of tone, character, and description are oddly remote and schematically rendered. Kennedy, Maev (10 March 2009). "Graham Swift joins angling partner Ted Hughes in British Library archive". The Guardian . Retrieved 10 March 2009. Graham Swift is the author of Waterland. He was born in 1949 and had a relatively comfortable childhood. Swift became a Cambridge graduate in 1970 with a degree in English.